بازگشت
مه حیر ا ن میما نم
عبدالشکور خوشه چين عبدالشکور خوشه چين


آ د م ها ، یگا ن ر وز به با زا ر میر وند ، مگر بد و ن پو ل و پیسه نمی رو ند ، میر وند تا ا شیا ی مو رد ضر و رت خو د را تهیه نما یند ، میر وند همیش به با زا ر میر و ند تا چیزی را بخر ند که به آ ن نیا ز دا ر ند ، ا و ل پو ل را پیدا مینما یند و بعد به با زا ر میر وند ، یعنی با زا ر مر کز دا د و معا مله ا ست ، هر کسي د ربا زا ر خر ید و فر و ش ، منفعت خو د را می بیند ، با زا ر برا ی خر ید ا ست و برا ی فر وش ، هر کسی میر و د که ا ز با زا ر شی تا زه و جنس ا علی بخر د ، مثلآ خر یدا ر آ ر د، می گو ید که آ ر د سا ل ما نده را من نمی خر م ، کسی که بو ت می خر د ، می گو ید که من بو ت بد و ن مد را به پا نمی کنم ، د ر یشی پو ش ، میگو ید که کنو ن ( بیتل ) مد خو درا ا ز دست دا ده ا ست ، بو ت ها ی پو زد بل و کریها ی ، سم ا سپ شکل، به د ریشی چها ر د کمه ای نمی خو ا ند . و لی سو ا ل ا صلی د ر کجا ا ست و با ید ا ین را بدا نیم که ا یجا د گرا ن ا صلی با زا ر، کی ها ا ند طبعآ کسا نی که ا متعه د ر ا ختیا ر دا ر ند برا ی فر و ش ا متعه خو د، با زا ر ا یجا د میکنند تا ا متعه خو یش را به فر و ش بر سا نند. ا متعه دا را ن ، ا شیا ی تو لید ی خو د را ، ا و ل د ر با زا ر نمی خوا هند که عر ضه کنند ، ا ول میخو ا هند که برا ی فر وش جنس مو رد نظر خو یش ، فو رم را مطا بق روز تهیه ببینند و ا دبیا ت رو ز را ا نتخا ب ، بعد ا ز معر فی نو عیت و کیفیت جنس مو ر د نظر ا ز طریق و سا یل ا طلا عا ت جمعی رکلا م و پو ستر ها را به نما یش میگذا رند، ا ز در یا ها سو پ تیا ر میکنند و ا ز کو ه ها و کو ه پرچه ها گو شت ا فسو نگری میکنند، زهنیت ها و روا ن قشر نو به پا خو ا سته به زند گی ، ا ز همه ا نو ا ع، ا دبیا ت نو و فو رم و شکل نو، آ سیب پذیر میبا شند، نسبت به نسل گذ شته، زو د تر علا قه میگیر ند تا در با زا ر معا ملا ت خر ید و فر و ش سهم بگیر ند ، و حتی خو د حا ضر میگر د ند تا ا ین ما شین را به چر خ بیا و رند .
نقش آ فر ینا ن و گر دا نند گا ن دیر و ز ، در با زا ر خر ید و فر وش و معامعلا ت ملی و بین ا لمللی ، متو جه و ضعیت گر دیده ، و برا ی بد ست آ ورد ن مو قف خو د ویا ا شغا ل مو ا ضع ا ز حر یف پر قد رت و توا نمند خود ، آ ما ده گي میگر دد ، تا بر نا مه وا سترا تیژیدی جد ید ی را به خو د آ ما ده گر دا نند . ببینیم د و لت ها ی بعدا ز حا کمیت سیا سی ح.د.خ.ا ( حزب و طن) با همه سا ز و بر گ ها ی بین ا لمللی ا ش ، هزا رها دهل را تر کا ندند و سرنا ها را کر کر دند ، و لی د ر طی د وا زده سا ل خشتی را با لا ی خشت نما ند نه ا ینکه خشتی گذا شته نشد ، همه سا خته ها، مهره مهره چپه شد ند ( اگر نظر ا نتقا دی پیش کش میگر دد) ا ز جا نب دست ا ند ر کا را ن سیا ست گذا را ن دا خلی ( نیم نخود ک خو د را طلب میکنند ) گویا که ما جها د کر دیم ، برا ی کی کر دی حا صل عرق جبین تو را کی گر فت ، کنو ن دندا ن ها ی سفید طر ف تو کشیده میشود یا طرف مه ( ولی ا ین د ندا ن سفیدا ن شنیده با شند ) زما نی د ر یک محله پلنگ و ا ژ دها د ر پهلوی هم خو ا بیده بو د ند. بیننده را تعجب می آ مد و بعد دیده شد که پلنگ ا ژ دها را د ندا ن گر فته بو د و ا ژ دها ر پلنگ را گزیده بود، هر دو یکجا مرده بو د ند ، رهگذ را ن را خوش آ مد گفتند که ( عا قبت د و ستا ن قد یم د شمنا ن جد ید میگر دند هر د و یکدیگررا می د رند و می بلعند) ا ین کمربند سبز ا یجا د شده به عنوا ن تحفه( عطا یت به لقا یت ) د ر گر د ن سا زنده آ ن پیچ خو رده و خفکش خو ا هد کر د،ولی رسم و ر و ا ج ، خا ینا ن به و طن ا ست ، که مسا یل اعلی کشو ر را فدا ی منا فع شخصی خو د میگر دا نند ،میر وند د ر پیش بیگا نگا ن زا نو می زنند با ب رفا قت را با ز میکنند ، طر ح جد ید ا ز خیا نت را سا زما ن مید هند ، و لی ا ین معا مله گر بی خبر ما نمیدا ند، که به ما طعنه مید هند و میگو یند که این هموطن تو ا ست که می آ ید با ما همکا ری میکند و به ا طرا فیا نش می فهما ند، ا ز همین ا کنو ن مو ضع آ یند ه خو د را خو د انتخا ب کنید ، آ ینده با شما نخو ا هد بو د ، شما د ست آ و رد ها ی خو بی برا ی ما نیا و رده ا ید، آ نها همکا را ن جد ید خود را جستجو میکنند، درخت گنده دا رد ، گنده شا خ ها دا رد، هر شا خ میو ه میگیرد، ا گر ا مر وز میوه ا ین شا خ را چید ند ، فر دا میوه آ ن شا خ را می چینند . مگر و طن پر ستا ن و ا قعی کشو ر ا زین ا مر مستثنی ا ند ، آ نها هر زما ن را نا وقت حسا ب نمی کنند با هر هموطن به خا طر و طن گذ شت ها را می پذیرند و به ا شتبا ها ت صحه میگذا رند ( میگذا رند که پلنگ و ا ژدها با هم د ر چنگ و دندا ن با شند ) . و طن دا را ن محترم ، ما شکا رچی ها هستیم ، ما همه نوع پر نده ها را شکا ر کرده ا یم و هنر شکا ر کر د ن آ نرا یا د دا ریم ، برا ی شکا ر بعضی پر نده های همنو ع آ نرا د ر قفس می ا ندا ختیم ، مگر نه همه را فقط خو ش خو ا ن ها را ، تجر به زیا د دا شتیم و میدا نستیم که کدا م نوع پر نده خو ش خو ا ن ا ست ، هما ن را به قفس می ا ندا ختیم . و دا نه می دا د یم ا زا ن حر ا ست و حفا ظت می کر دیم ، به صحرا ها و د شت ها میبر دیم ، د ر یک جا ی بلند ی می گذا شتیم ، و دا م ها ی خو درا هموا ر میکر دیم ا ین مر غا ن قفسی ، ا ز خستگی و دلتنگی به خو ا نش می آ مد ند ، همنو عا نش ، آ و ا ز آ نها را شنیده گو یا که د رینجا دا نه ا ست ، ا ز هوا پا یین می آ مد ند تا دا نه بخو رند ، و لی غا فل ا زا نکه ا سیر دا م میشد ند . برا ی شکا ر بعضی ا ز پر نده ها ، با شه را تر بیه میکر دیم و سگ را هم ، عده ای را به تو ر می ا ند ا ختیم و عده ای دیگر را به تفنگ شکا ر می کر دیم . و طن دا را ن محترم ، گو شت ما و شما شيرین ا ست ، سر زمین ما حا صل خیز ا ست ، منا بع زیر زمینی گرا ن بها دا رد ، آ ب ها ی چشمه آ ن پر ا ز موا د معد نی ا ست ، و با ید همه چیز خو ب ما به خو د ما تعلق دا شته با شند . د نیا ی سر ما یه د ر مو ر د ما و شما ا ز سا لیا ن متما دی به ا ین طرف تحقیقا ت کر ده ا ست ، همه را ز و نیا ز زند ه گی ما را می شنا سند ، ا ین ها هر و قتیکه خو ا سته ا ند ما را به هم بیندا زند، تو ا نستند ، د ر طو ل تا ریخ خو ا سته ا ند که ما را فقیر نگه کنند ، تا به رو ز ها ی د شو ا ر ا ز ما کا ر بگیر ند ، طو ریکه کر ده ا ند ، ا ما زما نیکه ملت به طو ر وا قعی فهمید که دشمن حقیقی مر دم و ملت ما کی ها ا ند ، فو رآ با هم کنا ر آ مد ه ا ند ، فر دا ی هما ن رو ز ، د شمن متجا و ز پا به فرا ر گذ ا شته ا ست . بیا یید که هیچ کسی را ملا مت نکنیم ، د شمن د ر رو ز روشن ، دا خل خا نه نمیشو د ، د شمن ا ز تا ریکی شب ا ستفا ده میکند ، د ا کتر د ندا ن ا ول دندا نرا بی حس می سا زد و بعد میکشد ، حر یف کله ها را خا لی میکند ، د رآ ن مو ا د تصنعی می ا ندا زد ، خو ش خو ا ن ها را شکا ر میکند و بعد به ا ثر خواند ن آ نها دیگرا ن را فریب می دهد ، و قتی کا رش به پا یا ن رسید ، کا رد به گلو میما لد و خو نش مینو شد . ببینیم چرا این تعدا د نظا میا ن ، د ر کشو ر ها ی ا ر و پا یی و سا یر کشو ر ها ی جها ن تیت و پرا گند ه شده ا ند ، آ یا ا ین ها شا مل قطعا ت نظا می نبو د ند ، این ها را وادار به فرا ر کر دند تا خو د د ر صحنه حضو ر پیدا نما یند . چرا ا ین قد ر ا ستا دا ن و پروفیسو را ن ، د ا نشمندا ن ، شعرا و نو یسند گا ن و متخصصین ر شته ها ی مختلف ، د ر کشو ر های ارو پا یی و ا مر یکا یی و سا یر کشو ر ها ی دنیا تیت و پرا گنده ا ند ، این بخا طری است که برا ی گما شتگا ن خو د شا ن جای پا تدا رک نما یند ، اگر این تعدا د که تذ کر دا ده شد د ر کشو ر می بو دند ، نما ینده ها ی خو درا چگو نه و به کدا م بها نه صا در می کر دند ، بنآ زیر کا سه نیم کا سه ای ا ست ،پس مردم را ازین پر و گرا م ها آ گا هی دا د و فهما ند که د ر طول تا ریخ بعضی ا ز پیشگا ما ن و پیشوا یا ن به شما د رو غ گفته ا ند ، هر کس آ مد ه ا ست پا را به گلو ی شما فشا ر داده ا ست . مه حیرا ن میما نم ، سیا ست گذا را ن ما و بعضی ا ز آ گا ها ن ما که خو د را به حیث پیشوا یا ن حلقا ت سیا سی ، جا زده ا ند و یا میخو ا هند که د ر آ ینده ها نقش را به با زی بگیر ند ، آ ن قد ر ا ز خو د بیگا نه شد ه ا ند که خو د دا و طلبا نه ترا نه حر یف را زمزمه میکنند .
و طن دا را ن و طن د و ست و و طن پر ست ، شما د قیقآ ا نکشا فا ت سیا سی ا ز سا ل ها ی 1992 به این طرف را زیر فو کس خو د قرا ر دهید ، مخا لفین شما با همکا ری پشتیبا نا ن بین ا لمللی خویش هیچ نو عئ د ست آ و رد ی را صا حب نگر دید ند، که برا ی، مر دم خو د و جا معه جها نی به نما یش بگذا رند ، بر خلا ف چنا ن دشمن خطر نا ک برا ی خو د و جها ن بشر یت ا یجا د کر ده است ، که مقا بله با آ ن کا ر سا ده نخو ا هد بو د.. کنو ن برا ی گر یز ا زمحا سبه در مقا بل جا معه جها نی ، میخو ا هند که همه گنا ه ها ن خو درا به گر د ن شما و طن پر ستا ن بیا ندا زند تا ا گر بتوا نند ، د ر مقا بله با حر یف تا زه وا رد د ر صحنه مخا صما ت جها نی ، ا گر و قت کما یی نما یند صفحه سیاه شده تا ریخ به رخ د یگر د ور خو رده ا ست ، بیا یید که ا ین با ر سو ا نح به گو نه ا حسن خا نه پر ی گر دد . ویرا نه ها ی نا شی ا ز سیلا ب ها را چه کسی با ید با ز سا زی نما ید ، ما با ید آ ما ده برا ی یکجا شدن را دا شته با شیم ، میگو یند که آ ب اگر صد پا ره گر دد، با ز هم با هم آ شنا ا ست ، آ ب د ر مسیر جر یا ن خو د با صد ها ، هزا ر ها مو ا نع ر و به رو میگر دد و لی آ نطر ف مو ا نع با ز با هم یک جا د ر حرکت می ا فتد ، بیا یید که خصلت را ا ز آ ب بگیر یم ، هزا رها لکه را با خو د به همرا ه میگيرد و با خو د می برد و لی د ر مسیررا ه همه کثا فت ها ته نشین میگر دند ، کثا فت ها ، نمیتوا نند با آ ب هم سفر شوند ، آ ب به هیچ و جه حا ضر نمیشو د که تو قف را بپذ یرد ، آ ب میگو ید که تو قف به معنی گند گی ا ست ، ا گر ا ز حر کت با ز ما ند ی ، گنده میشی خدا نکند که ما گنده نشو یم ، ما بر خو ا سته ا یم برای مبا رزه ، مبا رزه ، بخا طر زند گی بهتر و خو بتر ، برا ی خو د ، خا نوا ده خو د ، هم شهر خو د ، همو طن خو د و هم نو ع خو د .
January 1st, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات